తెలుగు భాష

       తెలుగు భాష

మన అన్నయ్య నన్నయ్యకు పూర్వం జనం నాలుకలపై

యతిప్రాసల పద్యాల వరకూ ఎదిగింది తెనుగు బాస

రాణ్మహేంద్రిలో గౌతమీ తీరాన రాకాడింది ఆ యాస

భారత భారతీ లలామకు దీటుగా కావ్యాలంకార

రుచిమయ నవలా లలామ ఆంధ్ర కవితా వధూటి

పదార్చనలలో వేయి వసంతాల మహోజ్వల ప్రస్థానం

ఎందరెందరినో పునీతులను చేసింది.దశదిశల ప్రాకింది.

ఇంతలో ద్విరుక్తశ్రీ కట్టుబాట్ల శృంఖలాలను త్రుంచేసి

విశృంఖల విహారం చేయిస్తే మైదానంలో నిలబెట్టాడో చెలం

ఏభైయ్యారక్షరాల పరిధితో తరతరాలుగా వస్తున్న దానికి

కుదింపులూ మదింపులూ జోడింపులూ కత్తిరింపులూ

మొదలయ్యాయి యీ మధ్య కాలంలో

ఒరవళ్ళ పరవళ్ళ ఉరకలేసిన భాషామతల్లికి

అచ్చతెలుగంటూ గీర్వాణ ప్రాకృత పదాలను

పీకి పారేయాలంటూ వితండవాదం ఓ పక్క

బడిలో గుడిలో తెలుగును పీకేసే ప్రభుత మరోపక్క

మా పిల్లలకు తెలుగు రాదని గొప్పలుపోయే వారింకోవంక

నానా తప్పులతో నాలుగు మాటలు వ్రాస్తే చప్పట్లు

నిర్దుష్టంగా నిర్దోషంగా పద్యం చెబితే తెల్లమొహాలు

అదీ యీనాటి తెలుగు భాషా దీనావస్థ

ఏదో ఓ నవోదయం లేదా శారద్జ్యోత్స్నా వికాసం

కలిగి తెలుగు భాష ఏభైయ్యారక్షరాలతో వెలగొందుననీ

ఆశిస్తా వ్రాసిస్తా ప్రయత్నిస్తా తెలుగు బావుటా ఎగరేస్తా.

ఉ.

రాజు దురాత్మకుండు బుధరక్షణ సేయక వాదులాడుచున్

వ్యాజ మనోవికారుల నివారణ సేయక మిన్నకుండు నీ

రాజొక మాన్యుడా చెడు తరాజు వలెన్ కడు హీనుడండ్రు వీ

నిన్ జర నంప జూడుమ దనింద్యము గాక సహేతుకమ్మగున్.

ఉ.

ఒక వర్గమ్ముకు కొమ్ముగాయుటలు యింకో వర్గమున్ జీరుటల్

యెకసక్కెంబులు జేయటల్ 

నా దేశపు వారసత్వం

        నా దేశపు వారసత్వం

తరాలు మారినా తలరాతలు మారుతున్నా

శతాబ్దాలు గడిచినా మహోన్నత వంశాలు నశించినా

నా దేశపు రక్తంలో ఉదాసీనతా ఔదార్యం తగ్గలేదు

ఈ దేశపు ఆలోచనలో పరపీడనా దౌర్జన్యం పోలేదు

తన వఱకూ వస్తేగాని తెలుసుకోని నిర్లక్ష్యం 

నాకెందుకులే అనే నిస్తేజం పోతే పోనిమ్మనే నైజం

వారసత్వపు అవలక్షణాలుగా సాగుతున్నాయి

సప్తశతాబ్దాల బానిసత్వం నేర్పిన గుణపాఠమో

స్వార్థప్రయోజనాల అలసత్వం నేర్పిన లౌక్యమో

నా జాతి నరనరాలలో అనూచానంగా ఇమిడిపోయింది

ప్రతిభకు పాతరేసి అత్తెసరుకు పట్టం కట్టిన నేల మీద

ముత్తాతల తాతలు చేసిన తప్పులకు శిక్షలు కక్షలు

ఇప్పటి వారి మెడమీద కత్తులై వేలాడిన ఘనత మాది

నభోవీధి వారిధరాలు భోరుభోరుమని విలపిస్తే

వర్షోరుధారా పరంపరలకు నదీనదాలు పొంగిపొర్లుతున్నాయి

అందుకే ఏభైయ్యారంగుళాల ఛాతి ఉప్పొంగిపోతుంది

ఒక సామాన్యుడు నడ్డి విఱిగి చతికిలబడితే ఎంత?

ఓ అసామాన్యుడి బ్రతుకు నడిరోడ్డున పడితే యెంత?

శ్రీ చక్ర సంచారిణీ

 శా.

శ్రీ విద్యా విభవాంతరంగ!  ఘన సుశ్రీవై సదా నా మదిన్

నీ వాల్లభ్యము గల్గనిమ్ము కవితా నీరాజనమ్ముల్ మహా

భావా వేశముతోడ నర్పణము సంభావ్యమ్ము గానిమ్ము నీ

సేవా భాగ్యమనన్య సామ్యముగదా శ్రీ చక్ర సంచారిణీ.౧

సాంగోపాంగ వివర్ధమాన క్రమ మాసాంతంబు నాకబ్బనీ

శృంగేరీ గురు సంప్రదాయమున విజృంభింపుమీ జ్ఞానమున్

గంగాసంగమ నీటిలో స్నపనుడై కాంచీపురాధీశ్వరీ!

చెంగున్ బట్టితి కావవే వరద! నన్ శ్రీ  చక్రసంచారిణీ! ౨

మ.

సరఘల్ నా తలపుల్ సదాభ్రమర సంచారమ్ములై దుర్ధరా

కరమై యొక్కొక తూరి భూరి సంఘర్షమ్ము జేకూర్చుచో

వరమై వచ్చిన మంత్ర తంత్రముల సావాసంబుతో నెట్టుచున్

స్థిర చిత్తంబున నీదు మ్రోల మనెదన్ శ్రీ చక్ర సంచారిణీ. ౩

మ.

మును నే జేసిన పున్నెమో యితరమో ముద్దారగా నాకు నే

ర్పిన తల్దండ్రుల నిశ్చయమ్మొ నిను నర్చింపం దొరంకొంటి దీ

వెనతో నా గురు లగ్ర భాగ్యమిడినన్ వేదోక్త విద్యన్ వరిం

చిన భాగ్యంబిది నీ కృపా ఫలమనన్ శ్రీ చక్ర సంచారిణీ.౪

మనసెల్లప్పుడు దైవకార్యముల నామంత్రించుటన్ చక్కగా

చనువొప్పంగను విద్య నేర్పుటకు తచ్చాడున్ మహానందమౌ

నని యత్నింపగ నెన్ని క్లేశములొ యెన్నాళ్ళుండునో యాయువున్

చినుగన్ జేయకు నాదు యాశయములన్ శ్రీ చక్రసంచారిణీ.౫

నిను సేవించుచు నీ పయిన్ కవితలన్ నే జెప్పుచున్ బోవ జా

లిన నా భాగ్య మనంతమౌను యనుకూలింపం దయాసాగరీ

వినతుల్ జేయుచు వేడుకొంటి నిను శ్రీ విద్యా మహారాజ్ఞి!చే

సిన పాపంబుల నెంచకమ్మ  జననీ! శ్రీ చక్ర సంచారిణీ. ౬ 

శా.

సంతోషంబుగ నింటనుండక నెదో సాధించు పేరాశతో

పంతంబొప్పగ సాగి నందులకు లబ్దంబయ్యె దారిద్ర్యమున్

యెంతోకొంత శుభంబు నిత్తువని నాయీ యాపదన్ ద్రుంతు వం

చెంతో నమ్మితి భక్తవత్సలతవే! శ్రీ చక్రసంచారిణీ! ౭

అంబా! శాంభవి! నిత్యకృత్యములు యీయా యాపదల్ శక్తి లే

కం బోరాడ దరంబె?  యట్టి బలమున్ కాసింత నాకీయవే

డంబాలాపముజేసినానె??తగువాడన్ గానె? నీ చేయూతకున్

సింబధ్వంసము జేయవే మనసుకున్. శ్రీ చక్రసంచారిణీ.౮

శా.

ప్రారబ్దం బెటులున్నదో యటులె సంప్రాప్తించు సంభావ్యముల్

నీ రాజ్యంబున ప్రతిహారినై మనియెదన్ నీసేవలో మ్రగ్గెదన్

యే రీతిన్ నను స్వీకరింతువొ త్వదీయేచ్ఛా ప్రకారంబుగా

జీరం గోరెద భద్రదా! శుభప్రదా! శ్రీ చక్రసంచారిణీ. ౯

నాలో నేనగుచున్ శుభాయతన విన్నాణంబు నిర్మించుచో

హేలా భావపరంపరల్  తగునె? నా యిచ్ఛాశుభాకాంక్షలన్

కాలాధిక్యము పొందనీక నిజమున్ గానిమ్ము పోనిమ్ము నా

శీలమ్మున్ నిరపాయమై మిగులనీ శ్రీ చక్రసంచారిణీ.౧౦

మ.

కలరే వేరెవరో ననున్ మనుచు సంకల్పంబుతో నిత్తఱిన్

గలరే మాన్పగ నన్యులీ యిడుము లాకర్ణించి రక్షింపగన్

గల నీవొక్కరు మౌనముద్ర దనియంగా నెట్లగున్ శాంకరీ!

సెలవిప్పించిన చాపచుట్టెదను మా! శ్రీ చక్రసంచారిణీ. ౧౧

ఏలా నెత్తిన బెట్టుకుంటి బడి నేడేలా విచారించుటల్

యేలా మంచి పనంచు నే దిగితి నేడేలా ధనాభావంబుతో

కాలక్షేపమె కష్టమై బ్రతుకు నిక్కంబింక కష్టంబె నా

శీలంబిప్పటితో యకాలహరమా? శ్రీ చక్రసంచారిణీ. ౧౨

శా.

సంసారమ్మను బంధనమ్మునకు నా సాంగత్యమంతంతయే

హంసానంద వివేకమున్ దవిలి యాయానందవల్లీ సదా

సంసేవారతి గోరు నామతికి యీషణ్మాత్ర మైం హ్రీంలకున్

శ్రీం సంయుక్త విభూతి నాకొసగవే శ్రీచక్రసంచారిణీ. ౧౩

మ.

అనుకూలంబుగ నొక్కమారు కలలో సాలంకృతాదీప్తితో

కనువిందౌచును మున్ను సాంబశివునిన్ కన్నార దర్శించినన్

జననంబందిన దింత సార్థకతకం చాసాంతమున్నుండనే

చినుగన్నీకుము భావవస్త్రమును మా! శ్రీచక్రసంచారిణీ.౧౪

మ.

పదిలంబైనది నీదు మంత్రమదియే భాగ్యంబు నాబోటికిన్

మదిసింహాసనమౌ మదీయ పలుకుల్ మంత్రార్థసంపన్నమౌ

మృదు భావంబుల నీదు సేవలను సమృద్ధిన్ యొసంగన్  తరిం

చెద నమ్మా! భవహారిణీ! పరుల! యో శ్రీచక్రసంచారిణీ. ౧౫

శా.
ఏ శీతాంసు ఖరాంశు యంశువులొ యేయే యొజ్జలాశీస్సులో
రాశీభూతములై మహా విభవ ప్రారబ్దాంతరోదంచితా
రాశీ సమ భాగ్యమై నెలకొనెన్ రాకేందు బింబాననా!
శ్రీ రాజ్ఞీ! నిను నిత్యమున్ గొలువగా శ్రీ చక్ర సంచారిణీ! ౧౬

శా.

ఏలా యీ నరజన్మ నిచ్చితివి నన్నేలా గృహస్థై చనన్

శీలా మాలపు చింతలన్ గడుపగా చింతించి శాసించితో

యేలా కానల ముక్కుమూసుకొని నే నెల్లప్పుడున్ భక్తితో

శ్రీ లాలిత్య పధమ్ము నుండ మనవో  శ్రీ చక్ర సంచారిణీ. ౧౭

శా.

ఏలా నా మెడ నంటగట్టితివి? నీ యీవింతియా? భ్రాంతియా?

యాలున్ చూలని వేసరింపగను యాయాసంబుతో ద్రిమ్మరన్

చాలన్ జాల యఘమ్ములన్  సలుపగన్ సంసార భారంబునన్

శ్రీ లావణ్య విహారిణీ! శిఖరిణీ! శ్రీ చక్ర సంచారిణీ! ౧౮

శా.

అంతా మోహ వశమ్మె యీ బ్రతుకునన్ అంతా స్వకీయమ్మె లే

దింతైనన్ పరపీడనారహిత మంతే గాని యోచింప రా

వంతైనన్ సుమనస్కులై పరహితం బాసాంతమున్ సదా

చింతాక్రాంత మనోగతిన్ దునుమవే శ్రీ చక్ర సంచారిణీ.౧౯

శా.

మనసా మన్నించవా

 మ.

అనరాదే నిను ప్రాయమా!  దుడుకుగా నాలోచనా శూన్యమై

కనుదోయిన్ పడినట్టి యా సొబగులన్ కాంక్షించుటే నీ పనా?

మునువెన్కల్ కనుగొన్క నీ వరిగినన్ ముమ్మాటికీ తప్పగున్

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా?  

దుష్టసంవాసముల్. ౧

నిను శాసించితినో? వితర్కములతో నిర్వేద వాదంబుతో

ఘనప్రత్యర్థి విభూతితో నియతితో కార్పణ్యభావంబుతో

పునరుత్థాన వినాశ దృక్పధముతో భ్రూమధ్య కోపంబుతో

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా?  

దుష్టసంవాసముల్. ౨

ఇనుడా తూర్పున వుద్భవించుటది తానేలాగు నిక్కచ్చియో

ఘనసారంబు హరించి పోవుటది నిక్కంబన్నటుల్ నీ మదిన్

పెను యాలోచన లుప్పతిల్లుటలు సంవేశా మహద్భాగ్యమా

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా?  

దుష్టసంవాసముల్. ౩

మనసై యుత్పలమాల లల్లితిని  యీ మాయా వికాసంబుతో

చనువై యో సిగబంతిగా తురుమగా శంపాలతా చంపకం

బును తారాడ సరమ్ముగూర్చితిని సంపూర్ణేందు వాగ్రూపికిన్

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా? దుష్టసంవాసముల్.౪

మును నేనల్లిన మాలలన్ గొని మహామోదమ్ముతో నీ సఖీ

జన సంసేవ్యవిధానమున్ దలతువా చాల్ నీ ప్రతాపంబులున్

కని నా పద్యపు మాలలన్ గొనదె వాక్కాంతాదరంబొప్పగా

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా? దుష్టసంవాసముల్. ౫

తనకున్ తానుగ వచ్చినంత మనకంతా లోకువే యంచు నీ

వనరాబోకుము యెల్ల జీవులకు రావా దుర్దశల్ దుఃఖముల్

మనకంటెన్ బలవంతు లుండదగరా మర్యాద నీకున్నదా

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా? దుష్టసంవాసముల్. ౬

అనుమానంబులు యాత్మ న్యూనతలు నీకాసాంతమున్నుండులే

ధన సంపాదన యొక్కటే మనకు నిత్యంబంచు నీవందువే

యనసూయంబుగ చిత్తముండ దగదా యగ్రాసనంబొల్లవా?

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్.౭

తనవారెవ్వరొ కానివారెవరొ నీ తారుణ్య సౌఖ్యంబులో

తనివిందీరక ప్రాకులాడుటలు యేతత్భ్రాంతితో సాగుటల్

తనువే శాశ్వతమన్న ప్రాతిపదికన్ ధర్మంబె యోచింపుమీ

మనసా నీకిది భావ్యమా‌? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౮

అనురాగంబది వేరు మోహమది వేరంచున్ జనాకర్షణం

బన వేరంచు నెఱుంగవే పరువపుం బాంధవ్యమాశ్చర్యమౌ

కనుగప్పున్ నిను దుష్ట భాషణము లాకర్ణింప జేయున్ గదా

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౯

జనసామాన్యము లెక్కజేయదని దౌర్జన్యంబు సాగింతుమే

జనసామాన్యమె నిగ్గదీయునని  సచ్చారిత్రమున్ కొందుమే

మన సౌలభ్యము ధర్మ సమ్మతము నీ మాత్రంబు యోచింపమే

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్.౧౦

పని లేదంచును పిల్లి బుఱ్ఱ గొఱుగన్ సంభావ్యమా! చోద్యమా!

విన లేదంచును కర్ణముల్ దునిమి సావేరీ భళీ! యందుమే?

కనలేదంచును గంతలుంచి పగలా కాదా యనన్ మాన్యమా?

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౧౧

వినువీధిన్ ధృవతార వలెన్ వెలుంగ వలదే యెల్లప్పుడున్ కీర్తితో

కనుగో కంచర గాడిదంచు యటుపక్కన్ వచ్చు వారన్నచో

మనకెట్లుండునొ యూహజేయ దెలియున్ మర్యాద యేమయ్యెడిన్

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౧౨

నిను వారింపగ బ్రహ్మకైన తరమా నిన్నాపు వారేరిలన్

మనికిన్ మున్నుగ నీ మనం బదుపులో మళ్ళింప లేకున్నచో

విను నిన్నెవ్వరు లెక్కజేతురు మహోద్వేగంబుతో జెల్లునే

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౧౩

తన స్వార్ధంబె యనర్ధమౌనని మహోదారంబుగా సాగమం

చును నేజెప్పిన మిన్నకుండెదవు వాచ్యోత్కర్ష వాక్యంబులన్

విని చిత్తంబున మేలుకీళ్ళ నెఱుగన్ వేవేల మేలేయగున్

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్.౧౪.

వనితా విత్తము మ్రింగ నేర్చితివి సర్వాపత్కరం బయ్యె నీ

జనతాలోచన లంతకంతకును సౌజన్యస్ఫురద్రత్నమా

వనితా రూపము యింట నుంట నీ వ్యాఖ్యానముల్ జెల్లునా

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౧౫

మనసారన్ నిను గొల్వనీ  జనని! మీమాంసా హరంబైన నా

మనసెల్లప్పు డుపాసనా నియతి సన్మార్గంబులో నిల్చినన్

మన కే లాభము గల్గెనంచు ధనహేమంబుల్ యపేక్షించుటల్

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్.౧౬

కనుజూపున్ గల యప్పుడే దవిలి యాకారంబు గుర్తించుచో

కనుపింపన్ ఫలముండుగాని చరమాంకంబందు దర్శించినన్

నిను గుర్తింతునొ పోల్తి పట్టనవదో నిన్నంచనంజెల్లునే 

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౧౭

కనులున్ వీనులు స్వాస్థతన్ గలిగి నాకన్నార్పకన్ జూడనే

విననే నీ మృదుభాషణాద్భుతములన్ వేసారి పోనీయకో

జననీ! యంచును మ్రొక్కినన్ కరగునా చండీ మనంబందువా?

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౧౮

ప్రణతుల్ జేయుట ప్రస్తుతించుట వృధా ప్రారబ్ద మెట్లున్నదో

చను నట్లే బ్రతుకంచు నీ శ్రమయె వాచాలత్వ రాహిత్యమే

మనలన్ జేర్చును గమ్యమంచు వినబోమా వాదనల్ నిల్చునా

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౨౯

ఒనగూడెన్ గద సౌఖ్యసంపద లనేకోత్కృష్టముల్ చాలవే

మును నీ పూజల వల్లనే యఘములున్ మున్నాపదానంతముల్

మనకేలాగున దాపురించె మఱచేమా యంచు వాదించకే

మనసా నీకిది భావ్యమా? వదులుకోమా! దుష్టసంవాసముల్. ౨౦

తనువే శాశ్వతమా? సుఖంబులను 

నా కవితాకన్య

      నా కావ్య కన్య

తే.గీ.

చారుతర శారదా నిశా చంద్రికలను

మైమఱచి రేయి రేయంత యాకశాన

ఆశగా  జూడగా కనులందు మెఱిసె

తన్వి తలిరాకుబోడి నా తనివి దీర.

మృదు వచో విభవ ప్రభవ ధృతస్వభావ

మనసు నుఱ్ఱూత లూగించు మధురహాస

పరుల మాణిక్యవీణా సుభాషిణి కల

స్వనముల బలుకు బలుకున బలుకు నట్లు.

సుందరోజ్వల వృత్త రసోచితౌచు

కావ్య భావోచితపు యలంకార సొబగు

గ్రుమ్మరించి సూక్తులను వాక్రుచ్చ నేర్చె

నవనవోన్మేష ప్రత్యూష నభము వోలె.

ఆమె నా కవితా జ్యోత్స్న యనవరతము

నన్ను కవ్వించి నవ్వించి నాట్యమాడు

కలము చేబూని వ్రాయగా గడువు నీదు

కలల కిన్నెర యప్సర కఱకు ఠవర.

పద్యమై హృద్యమై ముని పంట నొక్క

లాస్యమై రసరమ్యమై  హాస్యమై య

మేయ శంపా లతాంతమై మిణుకుమనగ

శబ్దసాగర జన్యమై సదరు కవిత

అక్షరస్ఫురద్రత్నమై యాంధ్ర భార

తికి యలంకారమై స్థిరమై య

మోఘమై సుసంపన్నమై ముచ్చటై సు

గంధ భరితమై యలరారు కావ్యకన్య.

కైమోడ్పు

కైమోడ్పు

మ.
గిరిజా వల్లభ శంకరా వినతు లంగీకారమో కావొ యా
దర మొప్పన్ నననుగ్రహింతువని సత్సాంగత్యహేలా మనో
హర భావంబు ప్రదోష కాలమున నిన్నర్చింపగా జేసె శం
కరమౌ నంచు సదాశివా! యితర శంకల్లేక నే గొల్చితిన్.
శా.
ఏ శీతాంసు ఖరాంశు యంశువులొ యేయే యొజ్జలాశీస్సులో
రాశీభూతములై మహా విభవ ప్రారబ్దాంతరోదంచితా
రాశీ సమ భాగ్యమై నెలకొనెన్ రాకేందు బింబాననా!
శ్రీ రాజ్ఞీ! నిను నిత్యమున్ గొలువగా శ్రీ చక్ర సంచారిణీ!
శా.
ఆశావాదమె వేదమై బ్రతుకు నిత్యావస్థలం కుందగా
యీశావాస్యమదెట్లు సాధ్యమగునో యేరీతి సాధించుటో
యీశానీ! దయజూపవే తపసుడన్ యేదో విధీన్ కావవే
నే శాక్తేయుడ గానె? తప్పులను మన్నింపన్ దగున్ యీశ్వరీ.

శా.

పాతాళంబుకు ద్రోసినన్ పుడమిపై బాధించి వేధించినన్

అంతా యా పరమేశ్వ రేచ్ఛయని నా యదృష్ట మంచే తలం

తున్ తాళంగల శక్తి యుక్తులిడినన్ దుర్యోగముల్ దాటనే?

పంతంబొప్పక నే చరింతు జననీ! భవ్యా! జగద్రక్షకీ!

మ.

నిను సేవించుచు నిష్క్రమించెదను నిన్నేమంబుగా గొల్చుచున్

తనుహృద్భాషల సఖ్యము న్నొసగి సద్భక్తిన్ ప్రసాదించవే

కను వేదుర్వ్యసనంబుగా మనసు నాకర్షించి దీవించవే

జన బాహుళ్యము వెక్కిరించినను చాంచల్యంబు లేకుండగన్.

మ.

నిను సేవించుచు నిష్క్రమించెదను యానీతాభ్యుయోగంబుగా

మననీయంగల భాగ్య మిమ్ము పరులా!మాహేశ్వరీ! శాంకరీ!

చననీ జీవితమెంతొ సార్థకతతో స్వార్థంబు లేకుండగా

ఘన సాయుజ్యపు టాశతో బ్రతుకనీ గౌరీ! శివే! కాళికే!