మొక్కై వంగనిది
తొలినాళ్ళ గగ్గోళ్ళు
మలినాళ్ళ సందళ్ళు
లేనోళ్ళ ఉన్నోళ్ళ కన్నీళ్లు
కనరారు ఏలికల పాలేళ్ళు
వినరావు పాలితుల గలస్వనాలు
కరోనా దెబ్బకి బెంబేలెత్తిన జనం
అది పోయేది కాదని తెలుసుకున్న మనం
మొక్కై వంగనిది మానై వంగునా అని
ఇంతింతై అంతంతై లోకం చుట్టేసినా
విరుగుడు లేక దానితో పరుగిడ లేక
సహజీవన మనివార్యం అంటూ
చేతులు దులిపేసుకునే పాలకులు
ఈ పాపం నాది కాదు నీదనే తలపులు
జాతస్యహి మరణం ధృవం కనుక
ఆ క్షణం ఆ కరోనాకు ఉంటుందని
ఆశావహ దృక్పథంతో
నిరాశా నిస్పృహలను వీడి
మరలా మన యాతన మొదలెడదాం
తాళం మూతను ఎత్తేసినట్లున్న
ప్రభుత్వాల తీరును ఏమనగలం
రోజుకి వందలలో సోకినప్పుడు
ఇంటికి పరిమితమై కూర్చున్నాం
రోజుకి అయిదారు వేలకు సోకుతుంటే
తలుపులు తెఱచుకు బయటకు వస్తున్నాం
ఎందరికి సోకేనో ఎవరికి సోకేనో
ఆ పరమేశ్వరునికే తెలియాలి
ఎవరి బాధ వారే పడాలి
ఏలికలకు అదే కావాలి.