దేవదేవా!

ఆప్తుడనుకున్న వాడు
ఆమడ దూరంలో ఆగిపోతే
ఆత్మీయుడైన వాడు
కనుమరుగై కనరాకుంటే
నా గుండె బరువులు దించే
గురువులు కరువైతే
నా ఆత్మ క్షోబకు అంతం తెలియక
నా మది రోదనల ఆవేదనల ఆవల
అశ్రు నయనాలతో కనుకొలకులలో
బాధల గాధలే చెక్కిళ్ళపై చారికలైతే
కిం కర్తవ్యమంటూ శూన్యంలోకి చూస్తూ
ఎకాఎకీ ఏకాకిగా నను మిగిలించిన క్షణాలు
ఒంటరి పోరాటంలో తెంపరి ఆక్రోశంలో
దేవదేవా! చేయూతగా నిలచి నడిపించవా?
ఒడిదుడుకులు సద్దుమణిగి మరో ఉషోదయం
గురువుల నే నమ్మిన వారల వాక్బలంతో
అందుకోనా త్వరలోనే మరో నవోదయం
రాబోయే వసంతం నాకూ ఓ వసంతం
అని నన్ను నేను నిబాళించుకుంటూ
దేవదేవా! నిన్నే నమ్ముకుంటూ
గడుపుతున్నా మసలుతున్నా.