నేల మాట

నెఱియ బారిన నేల చూస్తే
వ్రయ్యలైన పిపాసిని తలపిస్తే
నఱవ లన్నీ నేల విడిచి
వాగులై వరదలై ఏరులై
కడలివైపే పరుగులు తీస్తే
ఆర్ద్రతంతా ఇంకిపోయిన గుండెతో
నీటిచేతిలో తడిసి ముద్దై పరవసించిన
మృదు మధుర గత స్మృతులతో
దీనాతి దీనంగా నింగికేసి చూసి
ఎదపరచి విలపిస్తోందా నేల పిల్ల.
'స్నపయ కృపయా' అంటూ రోదిస్తోంది
పంటకుంటలో నేల బావులో
జాలి గుండెతో ఆదుకోవా
మొయిలు చెలియలు నేల చూపులు చూడవా
తొలకరి చిరుజల్లొక్కటి దాహార్తిని తీర్చదా
పగిలిన గుండెల నతికే భిషగ్వర వరుణుడు
కరుణించేదెపుడో సరి జేసేదెపుడో
నీతి మాలిన జాతి హీనుల మనుజుల
ఊడిగంలో ఈసడింపులో ద్వేషంలో
బ్రతికి మెతుకు లిచ్చేకన్నా
నీట మునిగి పోవటమే మిన్న.
(నెఱియ= నేల బీటలు
నఱవ= పొలంలో పారిన నీటి వాగు)