ఎండ ఎంతొ చల్లన
వెన్నెలెంతొ వెచ్చన
మమతల పందిరి
నల్లుకుని మనసున
నిలచిన సుందరి
అలా జతగూడితే
జలపాతంలా కదిలితే
ఊహలు ఊయలలూగితే
ఆశలు ఆకశాన ఊరేగితే
ఎండ ఎంతొ చల్లన
వెన్నెలెంతొ వెచ్చన
ఆ ఊహల ఊర్వసి
ఓ ఆశల ప్రేయసి
వినీల గగనంలో విహరిస్తే
సుదూర తీరంలో కనిపిస్తే
మరో సౌరమండలం లో
మనముందామా అంటే
రోదసిలో పయనం
ఊర్వసితో ప్రణయం
బ్రతుకే మహదానందం
కాదంటే కూడదంటే
పట్టపగలె చీకటి
బ్రతుకంతా అధోగతి
అందుకే
ప్రేమించడం ఓ నేరం
వెంపరలాడడం ఘోరం
అల్లరి వయసు
చిల్లర మనసు
ఒద్దికగా ఉంటే నయం
బొత్తిగా లేకుంటే భయం.