నాకెంతో మక్కువ

సంధ్యాదేవి నుదటి గుండ్రని బొట్టులా
అరుణారుణ యిన బింబం కనబడటం లా (లేదా)
శిరసొంచి ప్రకృతి కాంతకు ప్రణమిల్లాలని పించేలా
నా మనసంతా ఏదో తెలియని ఆనంద పారవశ్యం
దూరంగా సాగర గర్భంలోంచి పైపైకి వస్తున్న
ఎఱ్ఱని హిరణ్య గర్భ  నవసౌందర్యం
నాలో ఎన్నెన్నో ప్రశ్నలు రేకెత్తించడమే కాదు
మరో క్రొత్త పట్టుదలతో పనిచేయమని
అవరోధాలతో  సాధన మరింత రాటుదేలాలని
అవహేళనలే హెచ్చరికలుగా భావించమనీ
నా కని పిస్తుంది అలా నా కళ్ళకు కనిపిస్తుంది
పడమటి సంధ్యారాగం మరో యవనిక పైన
సరి కొత్త అవకాశాలు అందుకో మంటుంది
చల్లని సాయం సమయాలు మానసోల్లసాలు
శరద్జ్యోత్స్నా నిషధ్వరీ పునీత నా కవిత
ఆ వెన్నెల లలో నా ఎదలో ఆనందాల హరివిల్లు
ఆరుబయట ఒంటరిగా ఝామురాత్రి కూర్చుంటే
జీవనగమన పునస్సమీక్షలూ పునరంకితాలు
పుంఖానుపుంఖంగా ఆలోచనా పరంపరలు
అందుకే పల్లె పట్టున ప్రకృతి ఒడిలో జీవనం
నా కెంతో మక్కువ అది నా కెంతో ఎక్కువ.