కూతురుగా మిగిలి పో

అపోహల గోడ మీద
అపనిందల బొమ్మ గీసి
తప్పన్న వాడిదే తప్పని
లోకానికి నమ్మ బలికినా
అంతరాత్మ ఊరుకోవద్దూ
తప్పు జరిగితే నష్టం ఎవరికి
కక్ష సాధించేది ఎవరిపైన
శిక్ష వేస్తున్నది ఎవరికి
మంచిని ముంచే విపంచివా
నిజాయితీ గా నిలచే గడంచివా
బుకాయింపులూ వద్దు
బుజ్జగింపులూ వద్దు
ఒంటరిగా వున్నప్పుడు
నా మాటే వెంటాడుతుంది
గతం గురుతొచ్చినప్పుడు
కన్నీరే మున్నీరుగా మిగులుతుంది
ప్రాప్త కాలజ్ఞత వచ్చేసరికి
ఒక జీవిత కాలం వృథా ఔతుంది.
నీ కామడ దూరంలో నిలువడం
కష్టమే ఐనా గగన కుసుమం కాదు
ఇష్టమే ఐతే ముని వాకిట మల్లెవు కావు?
మాటలో మాట కాదు కలపాల్సింది
అడుగులో అడుగేస్తూ నడవాల్సింది
తలలో నాలుకలా మిగలాల్సింది
తలపుల వారసురాలుగా నిలవాల్సింది
కాలం మించి పోలేదు
మమకారం మరచి పోలేదు
అనురాగం అణగి పోలేదు
కూతురుగా యిమిడిపో

కూతురుగా మిగిలిపో.