అశ్రృ బిందువు

నా కలల నిండు పున్నమి పలుకరించిన వేళ
నా మమతల పాలవెల్లి ముచ్చటించిన వేళ
ఏవో క్రొత్త ఆశలు మరలా ఎదలో చిగురించి
ఏవో సరిక్రొత్త ఊసులు మదిలో గుసగుసలాడి
జవజీవాలు మరోసారి నింపుకుని మేను మురిసి
ఓ సాయంకాలం ప్రశాంతంగా ఊపిరి విడచింది.
ఆశల పల్లకీ మోయటానికి భుజం సర్దుకుంది
ఊహల ఉయ్యాలలో  మనసు ఉవ్విళ్ళూరింది
ఊసుల ఉబుసుపోకల అవలోకనంలో
ఎడద బెడద కాసింత ఊరడిల్లింది.
మనసు నిబ్బరంగా నిత్య కిరిదీకి సమాయత్త మైంది.
అపోహలూ అవమానాలూ
సంశయాలూ సంకోచాలూ లేని
ఉభయ తారకంగా
అభయ మా రకంగా
అరుణాధరాధరమున తొలకరి
చిరునగవొకటి నామమతల
తల నిమిరింది
ఎద గదించిన పెను భారం
ఓ అశ్రృ బిందవై నేల జారింది.