శరత్కాల వెన్నెల ఆరుబయట పిచ్చ్చాపాటీ
నలుగురు కుర్రాళ్ళు చేతిలో పుస్తకాలు
అధ్యనం కొంత అధ్యాపనం మరింత
ఏదో సాధించాలనే మహా దుగ్ధ
ముగ్ధ మోహనంగా మనసును లాగుతుంటే
పదిమందిని పోగేసుకుని తీర్చిదిద్దాలని
పదిమందికి నేను ఉపయోగపడాలని
ఆశపడితే ఆరాటపడితే తప్పేంటి ?

ప్రకృతికి మధుమాసం
ఏడాదికి ఒకసారే అయినా
ఈ పిల్లలకు అనునిత్య0 ఆమనియే
నేనంటే వాళ్లకు ఎంతో ఇష్టం
వాళ్లంటే నాకూ చాలా ఇష్టం
అందుకే విడరాని బంధం
వదలలేని అనుబంధం
కృషితో నాస్తి దుర్భిక్షం
న వంతు కృషి నే చేస్తున్నా.